अब त
गर्वका साथ भन्न सक्छु
म न्याय हराएको देशमा
जन्मिएकी नागरिक हुँ
जहाँ जन्मिन नपाउँदै/जन्मिँदै
खोसिन्छ अधिकार
निषेध गरिन्छ
अधिकार माग्न
र बन्डेज लगाइन्छ
पहिचानका निम्ति लड्न
पहिचानकै निम्ति
लड्ने क्रममा नै
घटिदियो
इतिहासमै हामीले
कहिल्यै नबिर्सिने
टीकापुर घटना
कल्पना नै नगरिने गरी
दन्कियो ज्वाला
खरानी भए
कैयौँका घरहरु
घरसँगै रहरहरू, सपनाहरू
सबै सबै
बाध्य भइ
नचाँहदा नचाँहदै
लगायो टीकापुरले
छातीभरि
रगतका राता टीका
र, ओढ्यो कालो घुम्टो
अहिले जबर्जस्ती
लगाइ दिएका छन्
दोषीको टीका
टीकापुरलाई
....
ए सरकार!
आँखामा कालो पट्टी
बाँधेको तिमीले
उघार आँखा
नओढाउ दोषीको खोल
सुनेर पनि
नसुनेझैँ नगर
त्यो चित्कार
वाह !
यति मीठो
नाटक रच्ने तिमी
कोचिदियो निर्दोषलाई नै
काराबासमा
अब त
काराबासको पर्खाल हैन
तिम्रो सोंचको
पर्खाललाई भत्काउनुछ

निर्धक्कको सास
नफेरुन्जेलसम्म
र, यो अन्तिम सास
रहुन्जेलसम्म
लड्नेछौ हामी
पहिचानका लागि
सदियौँदेखि औँलो
पचाएका हाम्रा पुर्खाले
अब त यसै पचाइन्छ
नाथे बन्दुकको गोली
बर्साऊ बरु
यही छातीमै
लाग्ने गरी ।
तर बिन्ती
अत्ति भयो
नबर्साउ
झुठो बोलीको गोली
ए सरकार !
कहिले गर्छौ
रेशम चौधरीजस्ता
निर्दोषहरुलाई रिहाई
नभए फेरि पनि
उत्रिन नपरोस्
हजारौँ पार्वती चौधरीहरु
काखे बालकलाई
पिठ्यूमा बोकी
आन्दोलनमा होमिन ।